Met een carrière die zich uitstrekt van politie tot psychosociale ondersteuning en van commerciële veiligheid tot gemeentelijke handhaving, staat Hans Hendriks bekend als iemand die het vak van binnen en buiten kent. Vanaf nu vervult hij daarnaast de rol van (voorlopig) voorzitter van de BOA-ACP samen met Richard Gerrits. Een man met ervaring, betrokkenheid en een duidelijke missie: zorgen dat boa’s de erkenning, bescherming en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.
Na meer dan dertig jaar bij de politie, waar hij 33 jaar lang verschillende functies vervulde, waaronder 4 jaar als onderdeel van het kernteam Mentale Kracht maakte Hans de overstap naar de commerciële veiligheidssector. Later volgde een stap richting de zorgsector. Bij ‘De Basis’ nu onderdeel van van het huidige Veteraneninstituut in Doorn ondersteunde hij de psychosociale hulpverlening voor politie, brandweer en ambulance. Hoewel hij zelf geen hulpverlener was, zorgde hij onder andere als accountmanager politie – brandweer – ambulance, ervoor dat medewerkers de juiste ondersteuning vonden bij maatschappelijk werkers. In die periode kwam hij intensief in aanraking met PTSS-problematiek, een onderwerp dat hem sindsdien blijvend raakt.
Sinds vijf jaar werkt Hans binnen het boa domein en sinds 2 jaar als coördinator handhaving bij de gemeente Nijkerk. In die functie draagt hij verantwoordelijkheid voor vrijwel alles wat met het boa-team te maken heeft: van beëdigingen en roosters tot materiaalbeheer en dagelijkse ondersteuning. Daarnaast staat hij nog regelmatig zelf op straat. Het vak heeft hij in de loop der jaren duidelijk zien veranderen en verzwaren.
Een vak dat verandert en zwaarder wordt
Volgens Hans is het handhavingsvak in korte tijd enorm in complexiteit gegroeid. Waar boa’s vroeger vooral bekend stonden om parkeerhandhaving, komen ze nu steeds vaker in aanraking met situaties die steeds meer weghebben van traditioneel politiewerk. Het gaat om incidenten zoals onwelwordingen, aanrijdingen, drugsafval, reanimaties, ondermijning en uiteenlopende conflicten. Het zijn niet alleen fysiek risicovolle situaties, maar ze brengen ook een grote mentale druk met zich mee.
De eerste gevallen van PTSS onder boa’s zijn inmiddels bekend. Toch is PTSS voor de beroepsgroep nog steeds geen erkende beroepsziekte, en dat is voor Hans onacceptabel. “We moeten dit goed regelen voordat het aantal gevallen oploopt,” zegt hij. “Het mag nooit zo zijn dat boa’s er alleen voor staan.”
Als (voorlopig) voorzitter van binnen de BOA-ACP wil Hans zich dan ook focussen op zichtbaarheid, erkenning en modernisering. Hij ziet dat gemeenten zich verantwoordelijk voelen voor hun boa’s, maar dat ze er tegelijk niet altijd over kunnen beslissen. Veel zaken, zoals bewapening, uitrusting en bevoegdheden, blijven afhankelijk van landelijke politieprocessen. “De politie heeft nog steeds een stevige vinger in de pap. Daardoor lopen ontwikkelingen die voor boa’s belangrijk zijn vertraging op. Dat moeten we met elkaar doorbreken.”
Hans staat bekend als een verbinder: iemand die mensen, belangen en organisaties bij elkaar brengt en niet terugschrikt voor lastige onderwerpen. Binnen de boa-branche ziet hij veel bevlogenheid en betrokken professionals, maar hij gelooft dat de groep nog sterker kan worden door betere zichtbaarheid, samenwerking en een steviger positie in het veiligheidsdomein.
Privé is Hans vader van twee zoons en trotse opa van een driejarige kleinzoon: “het mooiste wat er is”. Zijn jongste zoon is onlangs bij de politie begonnen, iets waar hij zichtbaar trots op is. Als actief mens zit Hans zelden stil; hij haalt energie uit zijn werk, nieuwe projecten en het opbouwen van sterke netwerken.
In de komende periode richt hij zich vooral op kennismaken, opstarten en richting geven aan zijn nieuwe rol binnen BOA-ACP. Zijn doel is helder en vol overtuiging: zorgen dat boa’s gezien, gehoord en goed beschermd worden. “Ik heb er ontzettend veel zin in en ga me er volledig voor inzetten,” aldus Hans.